กลอนสำนวน สุภาษิต คำพังเพย
สำนวนสุภาษิตคำพังเพย ล้วนแล้วเคยได้ยินมาชินหู
ประดุจดั่งเช่นคลังเสริมความรู้ ประดับคู่ปัญญามาช้านาน
ชักแม่น้ำทั้งห้าหมาลอบกัด สารพัดหนูตกถังข้าวสาร
เฒ่าหัวงูมักมาทอดสะพาน ช้าเป็นการส่วนนานจะเป็นคุณ
ไก่งามเพราะขนคนงามเพราะแต่ง หวานคอแร้งหมาจนตรอกคลุกฝุ่น
จับแพะชนแกะชุลมุน ให้ว้าวุ่นปัญหาหนักหนาได้
เห็นกงจักรเป็นดอกบัววัวพันหลัก หวังไกลนักมักชี้นกบนปลายไม้
เสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ ชอบสาวไส้ให้กากินจบชินตา
กินเหมือนหมูอยู่เหมือนหมาไม่น่าเชื่อ ถึงหนีเสือปะจระเข้เจ้าเล่ห์หนา
ทำอุบายขุดบ่อเพื่อล่อปลา ตีหัวหมาปาหัวเจ๊กเด็กไม่ดี
อย่าข่มเขาโคขื่นให้กลืนหญ้า ปากปลาร้าเขาระอาเมินหน้าหนี
รักวัวให้ผูกรักลูกให้ตี ชั่วช่างชีดีช่างสงฆ์จงทำใจ
ความวัวไม่ทันหายความความแทรก ตานกแขวกรู้เห็นเป็นไฉน
ชายเจ้าชู้นั้นลื่นเหมือนปลาไหล กระดี่ได้น้ำมาอย่ารีรอ
ปล่อยลูกนกลูกกาอย่าหาเรื่อง ต้องชำเลืองขี่ช้างอย่าวางขอ
อย่าทำตัวเป็นคางคกขึ้นวอ นางนกต่อใจปลาซิวทุกเวลา
เสือจนท่าข้าจนทางหมดหว่างไป หน้าเนื้อใจเสือมีมากหนักหนา
เสือสู้กันหญ้าแพรกแหลกถ้วนหน้า เจ้ากิ้งก่าได้ทองผยองตน
คางคกใต้กะลาปัญญาต่ำ ต้องหัดจำสำนวนไว้ใคร่ฝึกฝน
รู้จักหมั่นอ่านเขียนเพียรอดทน จะเป็นคนเก่งกล้าน่าชมเชยผู้แต่ง นางสาวภัทรณรินทร์ กองงาม
ขอบคุณภาพประกอบจาก sites.google.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น